1.2.14. வெஃகாமை 1.2.14 Against Covetousness

1.2.14. வெஃகாமை
1.2.14 Against Covetousness

171. நடுவின்றி நன்பொருள் வெஃகின் குடிபொன்றிக்
குற்றமும் ஆங்கே தரும்.
Who covets others' honest wealth 171
That greed ruins his house forthwith.

172. படுபயன் வெஃகிப் பழிப்படுவ செய்யார்
நடுவன்மை நாணு பவர்.
Who shrink with shame from sin, refrain 172
From coveting which brings ruin.

173. சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே
மற்றின்பம் வேண்டு பவர்.
For spiritual bliss who long 173
For fleeting joy commit no wrong.

174. இலமென்று வெஃகுதல் செய்யார் புலம்வென்ற
புன்மையில் காட்சி யவர்.
The truth-knowers of sense-control 174
Though in want covet not at all.

175. அஃகி அகன்ற அறிவென்னாம் யார்மாட்டும்
வெஃகி வெறிய செயின்.
What is one's subtle wisdom worth 175
If it deals ill with all on earth.

176. அருள்வெஃகி ஆற்றின்கண் நின்றான் பொருள்வெஃகிப்
பொல்லாத சூழக் கெடும்.
Who seeks for grace on righteous path 176
Suffers by evil covetous wealth.

177. வேண்டற்க வெஃகியாம் ஆக்கம் விளைவயின்
மாண்டற் கரிதாம் பயன்.
Shun the fruit of covetousness 177
All its yield is inglorious.

178. அஃகாமை செல்வத்திற்கு யாதெனின் வெஃகாமை
வேண்டும் பிறன்கைப் பொருள்.
The mark of lasting wealth is shown 178
By not coveting others' own.

179. அறனறிந்து வெஃகா அறிவுடையார்ச் சேரும்
திறன்அறிந் தாங்கே திரு.
Fortune seeks the just and wise 179
Who are free from coveting vice.

180. இறலீனும் எண்ணாது வெஃகின் விறல்ஈனும்
வேண்டாமை என்னுஞ் செருக்கு.
Desireless, greatness conquers all; 180
Coveting misers ruined fall.