3.2.10 நெஞ்சொடுகிளத்தல் 3.2.10 Soliloquy

3.2.10 நெஞ்சொடுகிளத்தல்
3.2.10 Soliloquy

1241. நினைத்தொன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்தொன்றும்
எவ்வநோய் தீர்க்கும் மருந்து.
Think of, O heart, some remedy 1241
To cure this chronic malady.

1242. காதல் அவரிலர் ஆகநீ நோவது
பேதைமை வாழியென் நெஞ்சு.
Bless O mind! you pine in vain 1242
For me he has no love serene.

1243. இருந்துள்ளி என்பா¢தல் நெஞ்சே பா¢ந்துள்ளல்
பைதல்நோய் செய்தார்கண் இல்.
O mind, why pine and sit moody? 1243
Who made you so pale lacks pity.

1244. கண்ணும் கொளச்சேறி நெஞ்சே இவையென்னைத்
தின்னும் அவர்க்காணல் உற்று.
Take these eyes and meet him, O heart 1244
Or their hunger will eat me out.

1245. செற்றார் எனக்கை விடல்உண்டோ நெஞ்சேயாம்
உற்றால் உறாஅ தவர்.
He spurns our love and yet, O mind, 1245
Can we desert him as unkind?

1246. கலந்துணர்த்தும் காதலர்க் கண்டாற் புலந்துணராய்
பொய்க்காய்வு காய்திஎன் நெஞ்சு.
Wrath is false, O heart, face-to face. 1246
Sans huff, you rush to his sweet embrace.

1247. காமம் விடுஒன்றோ நாண்விடு நன்னெஞ்சே
யானோ பொறேன்இவ் விரண்டு.
Off with love O mind, or shame 1247
I cannot endure both of them.

1248. பா¢ந்தவர் நல்காரென்று ஏங்கிப் பிரிந்தவர்
பின்செல்வாய் பேதைஎன் நெஞ்சு.
Without pity he would depart! 1248
You sigh and seek his favour, poor heart!

1249. உள்ளத்தார் காத லவராக உள்ளிநீ
யாருழைச் சேறியென் நெஞ்சு.
The lover lives in Self you know; 1249
Whom you think, mind to whom you go?

1250. துன்னாத் துறந்தாரை நெஞ்சத்து உடையேமா
இன்னும் இழத்தும் கவின்.
Without a thought he deserted us 1250
To think of him will make us worse.